This page is not yet available in English.
Verslapen. Niet abnormaal als je elke nacht een paar
keer wakker wordt van het straatlawaai. Al lopend naar ’t busstation.
Vergeet wat ik eerder zei over niet kunnen verdwalen. Als verschillende
straten hetzelfde nummer hebben is het natuurlijk moeilijker om de juiste
weg te vinden. Dan maar aan de plaatselijke bewoners gevraagd. 5 minuten
te laat in ’t station, de bus van 8u vertrok net, maar ik kon toch
nog mee. Bizar genoeg ben ik van het voortdurende geswitch tussen zweten
bij 35° en de koele airco in bussen nog altijd niet ziek geworden.
Nu ja, dat was ook in de Australische outback niet het geval terwijl de
omstandigheden er veel extremer waren: bij bijna 40°C badend in het
zweet gaan slapen en ’s nachts rond 2-3u wakker worden, rillend
van de kou als je zweetdruppels bijna vastvriezen op je lichaam.
In Celestun aangekomen aan het strand, samen met 2 Canadese
meisjes van mijn jeugdhotel, Heather en Nada. Nada betekent ‘niets’
in het Spaans, wat soms tot vervelende situaties kan leiden. We gingen
op zoek naar de vertrekplaats voor boottochtjes door het vogelreservaat.
Aan het strand waren enkel officieuze rides, dus zijn we een paar kilometer
terug het binnenland in gegaan op zoek naar de officiële vertrekplaats.
Daar gewacht op nog medevaarders om de prijs te drukken tot een naar Mexicaanse
normen toch nog steeds hoge prijs van 290 pesos. De mensen die de rit
achter de rug hadden, waarschuwden wel dat er slechts 1 flamingo te zien
was. Blijkbaar stond het water te hoog en zorgenden 2 orkanen, boven het
centrum van Yucatan en boven de Golf van Mexico, voor slechte omstandigheden.
Zware stormen zijn hier vrij ongewoon buiten oktober-november, vertelde
men ons, maar dat bleek toch niet helemaal te kloppen.
Desondanks viel de boottocht heel goed mee dankzij de
uitstekende Engelstalige gids die ons door de moerassen liet waden om
tot bij de flamingokolonie te komen. Ook het petrified forest –
bomen die zijn afgestorven door de overstromingen met zoutwater –
gezien. Voor de rest veel mangrovebossen: 3 soorten – rood, zwart
en groen – die het zout op verschillende manieren verwerken –
via de wortels, via het uiteinde van de bladen of verdampen door het bladoppervlak.
De verschillende kleuren mangrove zorgen ook voor verschillende kleuren
water: zwart, rood en groen. De rode bladen zorgen ervoor dat het plankton
en de baby shrimps rood worden. Die vormen op hun beurt de hoofdschotel
voor de flamingo’s, vandaar hun uitgesproken roze kleur.
Mangrovebossen zijn relatief laag, maar op de plaatsen
waar er zoutwaterbronnen zijn kunnen hogere bomen groeien. Ontdekt dat
termieten ook hoog in de bomen nesten bouwen, zelfs als die bomen in het
water staan en ze geen begane grond hebben.
Verder nog heel wat pelikanen, vechtende fregatvogels
en een of andere zeldzame vliegenvanger. Om het uitstapje Celestun op
een waardige manier af te ronden, hebben we op het strand een heerlijke
filete relleno – vis gevuld met garnalen en schelpdieren –
gegeten. Voor we de terugreis konden aanvaten zijn we nog door een hevige
regenbui overvallen. Kort maar krachtig: doorweekt in amper 2 minuten.
Het is nu eenmaal regenseizoen en dat was tot dan nog niet echt gebleken.
Eenmaal terug onderweg werd onze bus tegengehouden door
de politie en – weliswaar zeer oppervlakkig – doorzocht. Mijn
schoenen en andere kleren droogkrijgen zou in het warme maar vochtige
Mexico geen sinecure zijn. Moerassen, regenbuien en de Golf van Mexico
eisten nu eenmaal hun tol.
Onderweg zag ik een originele manier om te vermijden
dat ongewenste bezoekers over je muur klimmen: metsel gebroken glas en
halve glazen flessen in op de bovenkant van je muur.
Eenmaal aangekomen in het station van Mérida om
de schedules van de volgende dag te raadplegen, werd ik belaagd door tientallen
muggen. Ik was dan ook nog zo zot een korte broek te dragen. Dan maar
overvloedig veel Deet aangebracht die mijn door de zon al zo fel geteisterde
huid leek weg te branden. De enige mug die ik nadien nog op mijn benen
bespeurde was er eentje die ik eerder al tot moes had gemept. Andere stationbezoekers
bleven echter wild om zich heen slaan. Ondertussen was mijn pen aan het
wegsmelten. Dat was eerder die dag ook al met een plastic zak gebeurd,
waardoor mijn handen in de Fnac-kleuren getooid werden. In het station
werd ik in Spanglish geïnterviewd over de winkelservice in busstations.
’s Avonds naald en draad geleend en mijn rugzak
eigenhandig genaaid. Ik heb zelfs niet in mijn vingers gestoken. Dat ik
er wel in geknipt heb zeg ik er liever niet bij. Weddenschappen over wanneer
mijn reparaties het zullen begeven gaan nu in. Vóór morgen
06/07/05 om 18u00 staat 2 tegen 1, tussen dit en 07/07/05 om 12u00 staat
3,5:1 en tussen dat en 08/07/05 om 06u00 staat aan 4,5:1 genoteerd.
|
