This page is not yet available in English.
Eindelijk gevonden hoe ik het alarm van mijn wekker moet
zetten. Ontbeten, weeral huevos a la Mexicana – de kookkunst van
de hotelkok is ietwat gelimiteerd – en dan uitgechecked. Ik had
immers slechts de eerste 2 nachten hotel geboekt. De rest zal ik dag per
dag uitvissen. Mijn spullen gepakt –niet zo eenvoudig als je zoveel
kleren in een rugzak moet proppen – en dan op weg naar Valladolid.
De bus van half 12 vertrok slechts 12 minuten te laat. Later zou ik merken
dat dit Mexicaanse cliché al bij al nog meevalt. 98 pesos voor
een luxe-autobus met flatscreen tv’s. Helaas had de geur van het
sanitair aan boord van in het begin van de reis de bus van voor tot achter
doordrongen.
Eenmaal aangekomen bleek mijn eerste keuze, hotel Maria Guadalupe, volzet.
Dan maar op naar hotel Lily. Voor maar 130 pesos, een dikke 10 €,
had ik al een kamer, die echter nogal ‘basic’ bleek. Op weg
naar mijn kamer ben ik nog door nat beton gelopen en heb mijn zware voetafdrukken
– Lennert + bagage – nagelaten voor het nageslacht. Het plaatsen
van waarschuwingsbordjes is in Mexico nog niet ingeburgerd.
Het toilet op mijn kamer meldde: “Esta sanitario
esterilizado para su ha sido Seguridad Personal – vienos 30/05”.
Uiteindelijk bleek dat het hele hotel zonder sanitair zat en iedereen
een blok verder naar het toilet moest.
Die avond ben ik taco’s gaan eten, maar ondanks
de sla en tomaat bij mijn maaltijd – verse rauwe groenten worden
voor toeristen omwille van bacteriën als te mijden ingrediënten
gezien – heb ik hier geen last van gehad.
Mexicaanse televisie: Big Brother, Fear Factor, The Block,
maar gelukkig toch ook The Shield en Sex and the City, zodat ik mijn Spaans
wat kon bijschaven. Iets nieuws on-Amerikaans viel er niet te zien.
Lays heet hier blijkbaar Sabritas. De wereldwijde naamsverandering
– vroeger had Lays een zeer sterke merknaam in België met Smiths
– is dus blijkbaar toch niet zo wereldwijd toegepast. De chips,
met tomaten of limoensmaak, zijn echter wel muy bien. In de plaatselijke
supermercado bleek dat als je voor 8,06 pesos koopt, je er 9 moet betalen,
al wordt dit principe niet overal toegepast.
Mijn gsm werkt hier niet, ondanks de triband en ondanks
de bevestiging van Proximus dat Mexico geen probleem zou zijn. Een gsm-loze
vakantie is even wennen, maar allesbehalve een onoverkomelijk probleem.
Mijn zicht ging die avond zienderogen achteruit. Mijn
lenzen die uitdrogen bij het warme, humide weer – ja dit klinkt
een beetje contradictorisch – of een of andere geheimzinnige tropische
ziekte?
|
