This page is not yet available in English.
Wekkers en ik hebben nooit een 100% geslaagde combinatie
gevormd. Vanmorgen merkte ik dat het alarm van mijn gsm niet afgaat als
de gsm afstaat (de wekker van mijn gsm daarentegen wel). Desondanks was
ik toch nog om half 9 op, maar ik moest dus een bus later nemen. De tweede
klasse bus deed er 3,5 uur over om in Mérida te geraken en had
gelukkig airco, hoewel die het maar even volhield. Onderweg werd ik opnieuw
geconfronteerd met de enorme verschillen in leefomstandigheden.
Mérida moest ik te voet doorkruisen met kilo’s
bagage op mijn rug. Nadat ik mijn hostel gevonden had, ben ik nog wat
inkopen gaan doen. Handig toch, die winkels die zelfs zondagavond tot
20 à 22u open blijven. Aan een kraampje op de zocallo (het centrale
plein) at ik een paar taco’s. Lekker, maar ik had wel mijn vragen
bij de hygiënische omstandigheden. Nog hongerig at ik wat later ook
nog een stuk pizza. Die wordt blijkbaar maar één ker per
dag opgewarmd en daarna op kamertemperatuur bewaard en opgediend. Daarenboven
vergat ik mijn ijs sin hielo te vragen, aangezien ik de laatste tijd enkel
(gesloten) flesjes en blikjes kreeg. Als de wraak van Moctezuma nu nóg
niet over mij neer zou dalen, was mijn maag toch sterker dan ik dacht.
Als voorzorg heb ik in de plaatselijke supermercado toch maar een mes
en een halve kilo limoenen gekocht. Die helpen schijnbaar om bacteriën
te bestrijden. Gelukkig was ik gewoon caïpirinha te drinken, want
dit is echt wel straffe kost.
Erg handig zijn de stadsindelingen in vele Yucateekse steden. Door de
Romeinse nummering loop je nooit verloren, zelfs al ben je er nog nooit
geweest. Gelukkig maar, want deze keer was ik ook al mijn stratenplan
vergeten. We zullen het maar op ’t warme weer steken, zeker...
De muggen begonnen buiten te komen en mijn Deet –
niet te verwarren met Veet – lag nog op mijn hotelkamer. Toen het
dan ook nog eens begon te regenen, vluchtte ik snel het dichstbijzijnde
café in voor een cola, deze keer sin hielo.
Ik kreeg plots zin in Baileys, maar sin hielo bij 35°C was dat waarschijnlijk
toch niet zo’n goed idee. Absinth – ik was nu eenmaal aan
het schrijven – kon ik niet meteen ontwaren tussen de 250 verschillende
flessen alcoholische drank. Afrekenen bleek nogal een opgave. De vrouw
aan de kassa zei dat het 18 pesos was maar schreef 81 op. Teruggeven op
een briefje van 200 was ook enigszins problematisch.
Na de korte bui heb ik terug de stad afgeschuimd. Ik
miste dan wel de soldenperiode in België, maar Mexico is zoveel beter.
De eerste de beste kledingzaak binnengestapt. 1 broek, 3 t-shirts en een
half uur later stond ik weer buiten. Medische consultaties kosten hier
amper 1 €. Bij het verder verkennen van Mérida vond ik een
internetcafé waar ik mijn foto’s op cd en dvd kon zetten.
Gelukkig maar want nieuwe SD-geheugenkaartjes kosten hier bijna driemaal
zoveel dan in België.
Een jonge straatverkoper vertelde me dat vanaf de volgende dag alle winkels
voor 4 dagen gesloten zouden zijn vanwege Maya-feesten. Een gehaaide verkoopstruc
of toch...? Even later, terug in het centrum, bleek er inderdaad heel
wat gaande te zijn met folkloristische feesten.
‘s Avonds nog een urenlange discussie gevoerd met
2 Texanen en 2 Slovenen over de wapenwetgeving in de Verenigde Staten.
Mijn dormitory (jeugdhotelkamer) met 8 bedden had 2 gigantische ventilatoren
die veel weghadden van oude vliegtuigmotoren. Ook qua geluidsniveau. Dan
maar aan het andere uiteinde van de kamer gaan slapen. Voeg daarbij de
hitte en de onophoudende kolonne camions die voor de deur voorbijdraafde
en het zal je niet verbazen dat ik de volgende morgen op zoek ging naar
een ander hotel.
|
