This page is not yet available in English. Die maandag ben ik vroeg gestopt met werken zodat ik
al om half 6 in Leuven was om een duikpak te kopen, al zou ik dit niet
meenemen. Nog een beetje gewerkt, de rest van mijn koffers gepakt en nog
wat finale Mexicaanse informatie gesorteerd.
Nauwelijks een uurtje geslapen, dus doodmoe met Jonas
mee naar het station, om uiteindelijk ruim op tijd in Zaventem te arriveren.
Helaas, helaas, mijn vliegtuig had 3,5 uur vertraging omdat het te laat
uit Puerto Rico terugkwam. Met een compenserende snack- en drinkvoucher
(van 5,5 en 2,6 €) achter de kiezen heb ik ontdekt dat de banken
in Zaventem absoluut incomfortabel zijn om te slapen, of zelfs om gedurende
lange tijd te zitten. De vlucht zelf was in orde, alhoewel zeer basic
vergeleken met gelijk welke vorige pan-Europese vlucht die ik al meemaakte.
Geen eigen tvschermpje, beperkte muziekkeuze, simpele lunches, maar ik
had wél 2 zitjes voor mij alleen. De 15 à 20 onbezette plaatsen
verklaarden ook de lage vluchtprijs een paar dagen voor afreis: 200 €
heen/terug inclusief taxen, al had ik zelf wel meer betaald. Het vliegtuig
zelf was nogal aan de koude kant. Onvoorzien en dus had ik geen extra
sweater aan boord genomen.
Via het Verenigd Koninkrijk, de Atlantische Oceaan en
Canada arriveerden we in de late namiddag in Varadero, waar ik even de
Cubaanse lucht kon opsnuiven. Cuba vanuit de lucht is trouwens een adembenemend
zicht. Amper 55 minuten na de tussenlanding arriveerden we in Cancun,
dat, zo zagen we vanuit de lucht, omgeven is door een gigantisch woud.
Door de vertraging bij het vertrek was het buiten al donker, hoewel het
niet eens 20u was. Tot zover dus mijn plannen om ’s nachts niet
alleen op straat rond te lopen. De douaneformaliteiten werden gelukkig
snel geregeld en ik kreeg een groen licht: geen grondige bagagecontrole
dus. Ik was nog net op tijd om de laatste bus naar Cancun te nemen, voor
amper 13 pesos. De bus zat afgeladen vol en vertrok 3 minuten later.
Vanuit het busstation in Cancun-centrum ging ik helaas
de verkeerde kant uit. De straatnamen worden in Mexico enigszins anders
aangegeven dan hier, namelijk met pijlen in plaats van gewone straatnaambordjes.
Komt daar nog bij dat een heel aantal Cancunse straten naar andere steden
zijn vernoemd, dan is de verwarring helemaal compleet. Elke 5 minuten
claxoneerde wel een taxi op mij op zoek naar een gewillige prooi om te
pluimen. Maar ik volhardde in de boosheid en wandelde zwetend verder –
warm weer en kilos bagage op mijn rug.
Uiteindelijk vroeg ik de weg dan maar aan een Europees
uitziende man. Na overschakelen van Spaans naar Engels, Frans en Duits,
kwamen we er achter dat we allebei van Vlaanderen waren. Erwin reisde
al 13 jaar de wereld rond, maar had nu problemen met een huurauto, die
hij samen met een Belgische vriendin huurde. Die laatste had de auto echter
als gestolen aangegeven en het verhuurbedrijf had zijn huurdocumenten
vernietigd en zijn paspoort in beslag genomen, om zo 650 USD te eisen
voor de release. Mijn eerste, alhoewel niet persoonlijke, kennismaking
met Mexicaanse corruptie.
Uiteindelijk vond ik dan toch mijn jeugdhotel. Eén
van mijn roommates kwam van Amsterdam – Nederlanders doorkruisen
quasi elke vakantie. Blijkbaar zaten hier ook een paar Belgen op hotel.
De eerste Mexicaan die ik sprak, Ignacio, legde me uit wat Belga –
naast Belg – betekende. De precieze betekenis zal ik jullie besparen.
Later zou ik hier nog vaak op attent gemaakt worden. Mexico heeft trouwens
ook 1 Nederlands gesproken tv-kanaal, al is er allicht niemand die het
begrijpt. Cancun heeft naast de vele toeristische attracties, ook enkele
leuke cafés met mariachis, live zangers. Doodmoe – door het
tijdsverschil van 7u – ga ik om 8u ’s ochtends, Belgische
tijd, slapen.
|
|
