Degenen die er op hebben zitten wachten, moesten veel geduld uitoefenen, maar ik heb het verslag van mijn Australië-reis eindelijk in het Nederlands vertaald.
Zowat een keer om de 2 jaar heb ik autopech. Mijn auto is een beetje aan de oude kant (maar toch nog altijd jonger dan ik), maar Duitse kwaliteit, dus redelijk betrouwbaar. Autopech komt natuurlijk nooit op een goed moment, maar als je naar de luchthaven moet om naar het andere eind van de wereld te vliegen, hoop je natuurlijk dat je er op tijd geraakt. Geen ideaal moment dus voor motorproblemen. Toch besloot mijn auto er enkele uren voor ons vertrek er de brui aan te geven. Erik en ik hadden besloten vrijdagnacht niet te gaan slapen omdat we anders toch om half 4 's ochtends op moesten staan. Tijdens onze 26 uur durende vlucht zouden we wel genoeg tijd hebben om slaap in te halen. Die nacht, rond half 12, drie en een half uur voor we Leuven moesten verlaten, waren Erik en ik nog een paar laatste spullen aan het verhuizen van mijn oude huis naar mijn nieuw apartement. Tot mijn auto rare geluiden begon te maken. Niet veel later was het duidelijk dat mijn broer ons niet zoals gepland met mijn auto naar de luchthaven kon brengen. Zelf was hij waarschijnlijk niet bepaald ongelukkig dat hij niet om 4u 's ochtends moest opstaan, maar wij hadden natuurlijk wel een probleem. Tot zover plan A... Gelukkig kennen zowel Erik als ik genoeg mensen in Leuven die bereid waren ons te brengen, dus dankzij Gert en het backup-plan raakten we toch nog op tijd in Zaventem.
Helaas waren de problemen daar niet mee van de baan. Blijkbaar hebben sommige mensen (eigenlijk iedereen) problemen om mijn naam juist te spellen. De mensen van het reisbureau dus ook, net als de Australische immigratiedienst. Bijgevolg was mijn naam op de boarding tickets 'Onkelinckx', op mijn visum 'Oncelinx' en op mijn paspoort en internationaal rijbewijs de enige correcte schrijfwijze 'Onkelinx' (niet vergeten!). Omdat de namen op mijn paspoort en visum niet overeenkwamen, had ik problemen bij de check-in in zowel Zaventem als Londen en de immigratiedienst van Sydney. Nadat ze alles geverifieerd hadden, hebben de mensen van de Australische immigratiedienst de fout rechtgezet, zodat ik vanaf dan geen problemen meer had.
De reis zelf verliep behoorlijk goed, maar was wel vreselijk lang. Een vlucht van 26 uur, met tussenstops in Londen en Singapore, is natuurlijk niet niks. Het vertrek in Zaventem was zaterdag om 7 uur 's ochtends, aankomst in Sydney op zondagavond 7 uur. Bij onze tussenlanding in Singapore maakte ik van de gelegenheid gebruik om een nieuw digitaal fototoestel te kopen, zodat ik een paar foto's kon nemen om op deze site te plaatsen.
Hoog in de wolken boven Oost-Europa en Azië, zagen we prachtige landschappen vanuit ons vliegtuig. Dit was de eerste keer in mijn leven dat ik buiten Europa kwam. Ik was dan ook erg onder de indruk van de ex-Sovjet en Aziatische landschappen en natuur.
Ons eerste zicht van Australië was wonderbaarlijk. We vlogen boven de enorme woestijn in het centrum van Oz, zoals Australië nog genoemd wordt. De noordwest kust hadden we gemist omdat het nog donker was en we lagen te slapen. Of alleszins toch een poging deden, ik heb namelijk nooit goed kunnen slapen in bussen of treinen, laat staan vliegtuigen. Een paar uur later kwamen we aan in Sydney, waar de zon ondertussen al terug was ondergegaan. Dit was een van de eerste dingen die we opmerkten aan Oz: het wordt er vroeg op de avond donker. Erg spijtig, want ons verblijf hier duurt slechts drie weken.
Die avond deden we niet veel meer. Erik moest de volgende ochten vroeg op voor zijn congres, en ik wou vroeg opstaan om Sydney te ontdekken. Na de checkin maakten we nog een korte wandeling door het stadscentrum. Het verslag van de volgende dag kan je hier terugvinden:
|
